bir temmuz akşamı
rüzgar hafif ve ılık
“yıldızlar çok uzak
deniz fenerleri gibi
uzak ve yalnız”
ve sen fazla güzelsin bu gece
içinde en sevdiğim renkleri saklıyormuşsun gibi
fakat sana “dokunmak tehlikeli ve
yasak”
ve bir mum kadar ömrüm var.
-ve sen beni öpene kadar,
öncesi yoktu bile.-
gözlerini açmalısın hemen,
görebilmek için beni.
aksi halde
bu hayat yoruyor,
kaldıramıyorum.
lütfen, lütfen bana bak.
çünkü ben gözlerimi alamazken senden,
sen ben dışında binlerce kişiyi izliyorsun.
lütfen.
soluyor,
saksıdaki çiçek soluyor.
duvarlar öylesine sarı ki.
ve ay,
kıpkırmızı.
ve ben ağlayamıyorum bile.
öylesine istiyorum ki,
tanrı artık kapıyor kulaklarını,
tanrı üzerime melekler yağdırıyor,
düşmüş melekler.
hep bir ağızdan,
hep, bir ağızdan bekliyoruz.
ben ve beyaz, parlayan melekler,
bir ağaca tünemiş
seyrediyoruz
ormanda, çiçeklerle kusursuzca
dans edişini.
sadece gözlerini yukarı kaldır,
görebilmek için beni.
