kafamın içi bozuk televizyon görüntüsü

kafamın içi bozuk televizyon görüntüsü

siyah. beyaz. gri.

birçok nokta gözlerimin önünde 

beynimin içinde vızıldıyor sesler 

net duyabildiğim tek şey sensin son zamanlarda

net görebildiğim

tanrı biliyor

bir fotoğraf karesi gibi saklıyorum

bi yağmur vurduğunda bizi 

ıslanmış kirpiklerin,

omuzuma koyduğun başın

ve 

göğüslerime değen uzun saçlarının görüntüsünü.

uzaklara daldığın zamanlarda öyle güzelsin ki

uzaklaşıp gitmek istediğim her yersin.

tanrım

doğuramıyorum içimdekini

bu düşünceler bana kafayı yedirtiyor

fakat artık rahatsız olduğum zamanlardan çok uzakta

delirmemin mutluluğunu yaşıyorum

kör oluyorum,

ama renkleri yine de görüyorum

21.38

18.04.19

sancı

"gece yıldızla dolu

ve yıldızlar masmavi titreşiyor uzakta"

sana doğru koşmaya çalışırken

biri başıyla selam veriyor

yalnız kuşlar, 

zifiri karanlıkta gökte uçuyor

o yalnız kuşlar gibi, 

dolanıyorum sokaklarda

aramak üzere seni. 

gözlerinin şavkı aydınlatıyor geceyi

gözlerin, 

önüme yollar kuruyor

sonu çıkmaz olan sokaklardan kurtulmam üzerine

kurtulamıyorum 

'bir şey olacak'

bir ses beynimde durmadan bunu fısıldıyor. 

gecenin dördünde, 

karşı kaldırımdan yürüyen tek insanı durdurup

"bir şey olacak" dediğimde 

farkediyorum, 

ne bir insanın ne de sesin olduğunu. 

seni bulamıyorum 

sabaha karşı dörtte 

koşarken deliler gibi, 

ne ben sana ne de sen bana gelemiyorken, 

geniş yaprakları olan bir ağacın dibine tüneyip

güneşin doğmasını bekliyorum

içimdeki sancıyı görmezden gelebilmek için, 

gözlerimi açabilmek için. 

4.27

9.12.19

soluk bi kahve gözlerin

soluk bi kahve gözlerin

yalnız ve biraz halsiz bedeninle

öylece yatarken sen

ben farkında olmadan beklemişim seni 

günlerce

geceleri başucunda oturup 

kitaplar okumuşum sana

halbuki ölüm döşeğindeydim ben

yorgun argın çıkagelmişim

saniyelik milyar tane düşünce içinden

o siyah perdelerin ardından

bir senmişsin parlayan

farkında olmadan ikimiz de

biraz efsunlu,

biraz esrarlı yollardan geçmişiz de gelmişiz

ilkbahar çiçeklerini açtığında bile üşüyen bedenlerimizle

yalnızdık

kim bilir

belki artık üşümezsin

yıldızlarla dolu

gri, soğuk ve karanlık bir gecede

çıplak ayaklarla dans ediyor olsak bile

02.42

10.05.19

Ölmek üzere-

aydınlıktı, sessiz 

sonra bi gün

uzun yağmurlardan sonra

sokakları çaldılar 

gece lambalarını 

bi gece ay söndü 

o gitti

erkendi oysa daha 

gözlerine bakmama az kalmıştı 

sonraki gece

salıncakları çaldılar

salıncakları olmayan parklar

ne kadar mutluluk verebilirdi insana

pul pul döktüm derimden, 

hüznü ve

duvarları kasvetli yolları

bir gece de onları çaldılar

bir tren garında 

algın algınken

pencereden pencereye

bir masal esti ansızın

bir şarkı çaldı kasette

sesleri çaldılar

renkleri de

bi gece

beyaz perdeleri izledim

beyazdı zannımca 

uzandım, 

ölmek üzere

yanımdaydı yarı hayal, 

ben toza dönmekteyken 

usulca dokundurdu dudaklarını 

hissettim

onu hep hissederdim

geceyi üzerine giymiş saçlarından 

uzun ellerinden, 

ondan yine ona doğru

ölmek üzereydim

ölmek üzere-

2.54

26.11.19