ve ağrılı bedenim

solumu bir sızı alıyor,

gözlerime karalar düştüğü vakit

seni düşlediğimde

teninin altından elime batan acıyı hissediyorum

gözlerin

gecenin siyahından kopup,

gözlerin sönük sönük

baktığında gözlerime

hissediyorum görmek istediğinin başka olduğunu

sokağımın köşesinden bile geçmediğin vakitler,

o vakitler yıldızların parlamadığı bütün vakitler,

gri beyaz martılar geliyor

fazla kasvetli

acımtırak bir hava soluyorum,

genzimi yakıyor

nefes almazsam ölürüm,

bir hayli yorgun

ve ağrılı bedenim...

1.44

9.3.19

bütün çıplaklığımla

ormanın içinde bir açıklık
yürüdükçe bir çukur görüyorum
üzeri açık bir mezar
içinde benim olduğum o mezarda
soğuk bir morluk bürümüş bedenimi
ayırmıyorum gözlerimi
ilerideki ağaçlara giderken bile
kuş sesleri dolduruyor kulaklarımı
düşünemiyorum
reddediyorum gördüklerimi
dikkatle baktığımda etrafa
ağaçlar geride kalıyor
bir tepenin ucuna gidiyorum
güneş ufuk çizgisinde yarım
kanlı gökyüzü denizin üzerinde parıldıyor
seni görebilmeyi isterdim tam şu anda
seni öpebilmeyi
düşünceler tırmalarken beynimi
üzerimdeki kırmızı saten elbise
ayaklarımın dibine düşüyor
ufak ufak yürüyorum ileri
bir mavilik sardığında etrafımı
ve kapanmaya başladığında gözlerim
bütün çıplaklığımla sana geliyorum


23. 04.20
1.32

Senin kim olduğunu bilmiyorlar

Senin kim olduğunu bilmiyorlar
sen de bilmiyorsun gerçi
loş ve bulanık zihnin
ruhsuz bir bedene damgalanmış
bazen siyah bir karga olup
yatağın ucundan uyuduğunu
izlediğim zamanlar olurdu
gecenin bile haberinin olmadığı.
masumdun.
uyumadığın zamanlarda da
aklım ve bedenim arasında
bir kargaşa dolanırdı
çünkü gözlerime bakıyordun
bazen bir damla ter akardı
alnından kasıklarına doğru
sonrasında sakince sigaranı yakardın
bir keresinde
ölmek üzere olduğunda,
seni beyazlığa kavuşturan da bendim
şimdilerde o güzel,
görkemli yüzünde bir gülümseme var
ve buna sebep değilim.
ve sanırım,
benim de kim olduğumu bilmiyorlar
sen de bilmiyorsun gerçi
ben de bilmiyorum
artık.


6.18
3.3.20

...

Bir ceviz kırılıyor kabuğunun içinde.

Cam bir saksı düşüyor beyaz döşeme sehpamdan,

Çiçekler soluyor dağıldığında etrafa topraklar.

Dokunma sen, kesersin ellerini.

Dokunma, bırak kalsınlar.

Camlar, mermerde büyük yaralar açarken,

kesilen yerlerden sarmaşıklar dola parmaklarına.

Parmaklarınla bir çiçek iliştir kulağımın arkasına,

ölü bir çiçek..

Ölü bir çiçek kan ağlarken,

ayı çekme gözlerimden.

Dokunma ruhuma,

Ben gerçekten sevemem seni.

Bırak,

Soğuk bir mermerde yatarak,

sabaha kadar izlerim gökyüzünü

yine de gözlerimi gözlerine değdiremem.

Gömülemem derinlerinde bir yerlere,

Bu toprak beni boğar.

Ölemem, anla beni.

Ağlayamam güzelliğine gecenin bir yarısı.

Yüzemiyorum ben,

uzaklaşamam kıyılardan.

Uzaklaşamam kırlangıçlardan,

onlar şarkılar söylerken.

1.50

3.9.18

geceyarısı

siyah bir aynadan izlerim kendimi

siyah ayna binbir parçalara ayrılır

ayaklarımın dibinde

bir geceyarısı 

saat üç otuz üçken beklerim 

ansızın gelmeni 

sen gelmezsin,

ama sokaktan çöp arabaları geçer

bir iki insan geçer

sen geçmezsin

sigaramı üçte birinde söndürürüm

gözlerim döner,

yıldızlar düşer tek tek gökyüzünden

saat üç otuz üçte 

beynimden bir mermi geçer

sen geçmezsin

göğsüm çekilir

bir damla gözyaşı akmaz gözlerimden

03.39

01.01.19

portakal kokusu

ne zaman bir sahile gitsem

sen gelirsin aklıma

denizin dalga seslerine karışmış sesin

ve saçların

uzun, bulutlara uzanan kirpiklerin

arkamızda uzun bir boşluk

ve portakal ağaçları

uzaktaki köpeklerin fısıltısını duyar gibiyim

biraz ilerideki deniz fenerini görür gibiyim

bütün yoldan geriye 

bir adım kalmışken 

bir adım sonra çıplak ayaklarımızla

çimlere basmak üzereyken, 

çamurlu topraklardan yürüdüğünü görür gibiyim

ben toza dönmek üzereyim, 

toprağımdaki zambaklar sulanmadı

saçlarımı örmediler, 

bir kayanın üzerinde ölürüm belki

kimse görmeden. 

ben ne zaman bir sahile gitsem

yüzün gelir aklıma

denizin sesini dinlemem

ve portakal ağaçlarım da yoktur belki

ama yine de

parmaklarım sızlar

ve yalnızca parmaklarıma sinen

portakal kokusuna bakarım 

gözümden bir yaş düşer, 

gün batar 

ve ben seninle 

yine sensiz kalırım 

düşlerimde. 

3.45

29.01.20