Soğuk bir tavan arası

ruhsuz bir gündoğumu

kasvetli camın arkasından

mavi koltuğumda, 

uzaklara dalarken vurdu gözlerime.

hiç ses yoktu,

yalnızca penceremden giren hafif bir uğultu.

içimde konuşanları dinledim bir süre,

uzaklara daldı bedenim 

hareketsiz, pilsiz bir makine gibi.

biri tuttu kollarımdan,

birdenbire

soğuk bir tavan arasına kaldırıldım

eski püskü bedenlerimin arasında,

koleksiyona yeni bir parça.

direksiyonu biri aldı,

gözlerinden izledim 

bütün hisleri gezindi hücrelerimde

düşünceleri benimdi.

aylar geçti aradan

bir gece, 

durdu bedeni

biri tuttu kollarından

çelimsiz, solgun, yorgun

yanıma oturdu 

...

ruhsuz bir gün doğumunda

mavi koltuğumda 

göğsümün ortasını parçalayıp

bir kelebek gibi uçmak göğe

isterdim

soğuk tavan arasındaki 

bastırılan travmalar ve kuruntularla

yıllarca kendi kendimi eskittim

30.04.22

1.09

246

Bazen bir rüzgar eser

Bir yağmur damlası düşer şakaklarıma

Geceleyin ikide sağanağa dönüşmesini izlerim. 

Dinlerim, 

Gökten geçen bir uçağın sesi 

Sokaktaki arabayla karışır 

Herkes bir yerden bir yere 

Her şey beni sana taşır. 

Bir yolum yok.

Bazı geceler, 

Karşı apartmandaki terasta

Duvarda asılı çiçekler arasındaki kahkahalarla

Komşum gülerken

Ben balkonsuz bir evim. 

Bazen tavanı izlediğimde, 

Bakışların huzurlu

Gözlerin gülümser

Kıvrılan dudaklarından, 

Bir zehir damlar ruhuma

Kanımda. 

Hüzün kaplar içimi

Seni severken,

seni sevememek çok zor. 

Sana böyle bakmak da öyle

Uzanırken yatağında,

Bir yabancı gibi hissetmek

Dokunurken suratına,

Gözlerine bakmaya çalışırken

Seni görememek çok zor. 

Bazen bir rüzgar eser, 

Saçlarının arasından

Kirpiklerine uzanan

Bir yağmur damlası düşer şakaklarına

Bir şemsiye kondururken gölgem ellerine 

Ben arkada hızlı adımlarla koşarım

Mutfak duvarındaki saatin ayak sesleri

O ayaklar yelkovan ben akrep

Zaman beni sana taşır. 

2.46

1.6.21

Bir el

Bir kuş görüyorum az ileride

bembeyaz 

beni çağırıyor, 

güzel ağaçların olduğu bir yere

götürmek için. 

Bir ses duyuyorum, 

hoş bir melodi. 

Sonra aniden, 

bir cızırtı oluşuyor görüntüde. 

Her şey, 

bir çarşaf gibi dalgalanıyor.

Göğsümde siyah bir zehir,

Bir el, biri

kesiyor nefesimi.

Gözümü kör ediyor karanlık

yürüdüğüm yol ve 

çürük, ekşimsi bir koku 

ölüm mü bu? 

İçimde saklı, her an ortaya çıkmaya hazır

bir ölüm taşıyorum. 

Bu kadar olmamalı, 

bu kadar kötü. 

Bir çift göz, 

gözlerimden içeri ruhuma bakıyor 

aynadaki ben olmamalıyım. 

Elleri kanlı, 

bu silahı tutan ben olmamalıyım. 

Yerde yatan, 

nefessiz kız ben olmamalıyım. 

ve ağrılı bedenim

solumu bir sızı alıyor,

gözlerime karalar düştüğü vakit

seni düşlediğimde

teninin altından elime batan acıyı hissediyorum

gözlerin

gecenin siyahından kopup,

gözlerin sönük sönük

baktığında gözlerime

hissediyorum görmek istediğinin başka olduğunu

sokağımın köşesinden bile geçmediğin vakitler,

o vakitler yıldızların parlamadığı bütün vakitler,

gri beyaz martılar geliyor

fazla kasvetli

acımtırak bir hava soluyorum,

genzimi yakıyor

nefes almazsam ölürüm,

bir hayli yorgun

ve ağrılı bedenim...

1.44

9.3.19

bütün çıplaklığımla

ormanın içinde bir açıklık
yürüdükçe bir çukur görüyorum
üzeri açık bir mezar
içinde benim olduğum o mezarda
soğuk bir morluk bürümüş bedenimi
ayırmıyorum gözlerimi
ilerideki ağaçlara giderken bile
kuş sesleri dolduruyor kulaklarımı
düşünemiyorum
reddediyorum gördüklerimi
dikkatle baktığımda etrafa
ağaçlar geride kalıyor
bir tepenin ucuna gidiyorum
güneş ufuk çizgisinde yarım
kanlı gökyüzü denizin üzerinde parıldıyor
seni görebilmeyi isterdim tam şu anda
seni öpebilmeyi
düşünceler tırmalarken beynimi
üzerimdeki kırmızı saten elbise
ayaklarımın dibine düşüyor
ufak ufak yürüyorum ileri
bir mavilik sardığında etrafımı
ve kapanmaya başladığında gözlerim
bütün çıplaklığımla sana geliyorum


23. 04.20
1.32

Senin kim olduğunu bilmiyorlar

Senin kim olduğunu bilmiyorlar
sen de bilmiyorsun gerçi
loş ve bulanık zihnin
ruhsuz bir bedene damgalanmış
bazen siyah bir karga olup
yatağın ucundan uyuduğunu
izlediğim zamanlar olurdu
gecenin bile haberinin olmadığı.
masumdun.
uyumadığın zamanlarda da
aklım ve bedenim arasında
bir kargaşa dolanırdı
çünkü gözlerime bakıyordun
bazen bir damla ter akardı
alnından kasıklarına doğru
sonrasında sakince sigaranı yakardın
bir keresinde
ölmek üzere olduğunda,
seni beyazlığa kavuşturan da bendim
şimdilerde o güzel,
görkemli yüzünde bir gülümseme var
ve buna sebep değilim.
ve sanırım,
benim de kim olduğumu bilmiyorlar
sen de bilmiyorsun gerçi
ben de bilmiyorum
artık.


6.18
3.3.20

...

Bir ceviz kırılıyor kabuğunun içinde.

Cam bir saksı düşüyor beyaz döşeme sehpamdan,

Çiçekler soluyor dağıldığında etrafa topraklar.

Dokunma sen, kesersin ellerini.

Dokunma, bırak kalsınlar.

Camlar, mermerde büyük yaralar açarken,

kesilen yerlerden sarmaşıklar dola parmaklarına.

Parmaklarınla bir çiçek iliştir kulağımın arkasına,

ölü bir çiçek..

Ölü bir çiçek kan ağlarken,

ayı çekme gözlerimden.

Dokunma ruhuma,

Ben gerçekten sevemem seni.

Bırak,

Soğuk bir mermerde yatarak,

sabaha kadar izlerim gökyüzünü

yine de gözlerimi gözlerine değdiremem.

Gömülemem derinlerinde bir yerlere,

Bu toprak beni boğar.

Ölemem, anla beni.

Ağlayamam güzelliğine gecenin bir yarısı.

Yüzemiyorum ben,

uzaklaşamam kıyılardan.

Uzaklaşamam kırlangıçlardan,

onlar şarkılar söylerken.

1.50

3.9.18

geceyarısı

siyah bir aynadan izlerim kendimi

siyah ayna binbir parçalara ayrılır

ayaklarımın dibinde

bir geceyarısı 

saat üç otuz üçken beklerim 

ansızın gelmeni 

sen gelmezsin,

ama sokaktan çöp arabaları geçer

bir iki insan geçer

sen geçmezsin

sigaramı üçte birinde söndürürüm

gözlerim döner,

yıldızlar düşer tek tek gökyüzünden

saat üç otuz üçte 

beynimden bir mermi geçer

sen geçmezsin

göğsüm çekilir

bir damla gözyaşı akmaz gözlerimden

03.39

01.01.19

portakal kokusu

ne zaman bir sahile gitsem

sen gelirsin aklıma

denizin dalga seslerine karışmış sesin

ve saçların

uzun, bulutlara uzanan kirpiklerin

arkamızda uzun bir boşluk

ve portakal ağaçları

uzaktaki köpeklerin fısıltısını duyar gibiyim

biraz ilerideki deniz fenerini görür gibiyim

bütün yoldan geriye 

bir adım kalmışken 

bir adım sonra çıplak ayaklarımızla

çimlere basmak üzereyken, 

çamurlu topraklardan yürüdüğünü görür gibiyim

ben toza dönmek üzereyim, 

toprağımdaki zambaklar sulanmadı

saçlarımı örmediler, 

bir kayanın üzerinde ölürüm belki

kimse görmeden. 

ben ne zaman bir sahile gitsem

yüzün gelir aklıma

denizin sesini dinlemem

ve portakal ağaçlarım da yoktur belki

ama yine de

parmaklarım sızlar

ve yalnızca parmaklarıma sinen

portakal kokusuna bakarım 

gözümden bir yaş düşer, 

gün batar 

ve ben seninle 

yine sensiz kalırım 

düşlerimde. 

3.45

29.01.20

kafamın içi bozuk televizyon görüntüsü

kafamın içi bozuk televizyon görüntüsü

siyah. beyaz. gri.

birçok nokta gözlerimin önünde 

beynimin içinde vızıldıyor sesler 

net duyabildiğim tek şey sensin son zamanlarda

net görebildiğim

tanrı biliyor

bir fotoğraf karesi gibi saklıyorum

bi yağmur vurduğunda bizi 

ıslanmış kirpiklerin,

omuzuma koyduğun başın

ve 

göğüslerime değen uzun saçlarının görüntüsünü.

uzaklara daldığın zamanlarda öyle güzelsin ki

uzaklaşıp gitmek istediğim her yersin.

tanrım

doğuramıyorum içimdekini

bu düşünceler bana kafayı yedirtiyor

fakat artık rahatsız olduğum zamanlardan çok uzakta

delirmemin mutluluğunu yaşıyorum

kör oluyorum,

ama renkleri yine de görüyorum

21.38

18.04.19

sancı

"gece yıldızla dolu

ve yıldızlar masmavi titreşiyor uzakta"

sana doğru koşmaya çalışırken

biri başıyla selam veriyor

yalnız kuşlar, 

zifiri karanlıkta gökte uçuyor

o yalnız kuşlar gibi, 

dolanıyorum sokaklarda

aramak üzere seni. 

gözlerinin şavkı aydınlatıyor geceyi

gözlerin, 

önüme yollar kuruyor

sonu çıkmaz olan sokaklardan kurtulmam üzerine

kurtulamıyorum 

'bir şey olacak'

bir ses beynimde durmadan bunu fısıldıyor. 

gecenin dördünde, 

karşı kaldırımdan yürüyen tek insanı durdurup

"bir şey olacak" dediğimde 

farkediyorum, 

ne bir insanın ne de sesin olduğunu. 

seni bulamıyorum 

sabaha karşı dörtte 

koşarken deliler gibi, 

ne ben sana ne de sen bana gelemiyorken, 

geniş yaprakları olan bir ağacın dibine tüneyip

güneşin doğmasını bekliyorum

içimdeki sancıyı görmezden gelebilmek için, 

gözlerimi açabilmek için. 

4.27

9.12.19

soluk bi kahve gözlerin

soluk bi kahve gözlerin

yalnız ve biraz halsiz bedeninle

öylece yatarken sen

ben farkında olmadan beklemişim seni 

günlerce

geceleri başucunda oturup 

kitaplar okumuşum sana

halbuki ölüm döşeğindeydim ben

yorgun argın çıkagelmişim

saniyelik milyar tane düşünce içinden

o siyah perdelerin ardından

bir senmişsin parlayan

farkında olmadan ikimiz de

biraz efsunlu,

biraz esrarlı yollardan geçmişiz de gelmişiz

ilkbahar çiçeklerini açtığında bile üşüyen bedenlerimizle

yalnızdık

kim bilir

belki artık üşümezsin

yıldızlarla dolu

gri, soğuk ve karanlık bir gecede

çıplak ayaklarla dans ediyor olsak bile

02.42

10.05.19

Ölmek üzere-

aydınlıktı, sessiz 

sonra bi gün

uzun yağmurlardan sonra

sokakları çaldılar 

gece lambalarını 

bi gece ay söndü 

o gitti

erkendi oysa daha 

gözlerine bakmama az kalmıştı 

sonraki gece

salıncakları çaldılar

salıncakları olmayan parklar

ne kadar mutluluk verebilirdi insana

pul pul döktüm derimden, 

hüznü ve

duvarları kasvetli yolları

bir gece de onları çaldılar

bir tren garında 

algın algınken

pencereden pencereye

bir masal esti ansızın

bir şarkı çaldı kasette

sesleri çaldılar

renkleri de

bi gece

beyaz perdeleri izledim

beyazdı zannımca 

uzandım, 

ölmek üzere

yanımdaydı yarı hayal, 

ben toza dönmekteyken 

usulca dokundurdu dudaklarını 

hissettim

onu hep hissederdim

geceyi üzerine giymiş saçlarından 

uzun ellerinden, 

ondan yine ona doğru

ölmek üzereydim

ölmek üzere-

2.54

26.11.19