bütün çıplaklığımla

ormanın içinde bir açıklık
yürüdükçe bir çukur görüyorum
üzeri açık bir mezar
içinde benim olduğum o mezarda
soğuk bir morluk bürümüş bedenimi
ayırmıyorum gözlerimi
ilerideki ağaçlara giderken bile
kuş sesleri dolduruyor kulaklarımı
düşünemiyorum
reddediyorum gördüklerimi
dikkatle baktığımda etrafa
ağaçlar geride kalıyor
bir tepenin ucuna gidiyorum
güneş ufuk çizgisinde yarım
kanlı gökyüzü denizin üzerinde parıldıyor
seni görebilmeyi isterdim tam şu anda
seni öpebilmeyi
düşünceler tırmalarken beynimi
üzerimdeki kırmızı saten elbise
ayaklarımın dibine düşüyor
ufak ufak yürüyorum ileri
bir mavilik sardığında etrafımı
ve kapanmaya başladığında gözlerim
bütün çıplaklığımla sana geliyorum


23. 04.20
1.32