aydınlıktı, sessiz
sonra bi gün
uzun yağmurlardan sonra
sokakları çaldılar
gece lambalarını
bi gece ay söndü
o gitti
erkendi oysa daha
gözlerine bakmama az kalmıştı
sonraki gece
salıncakları çaldılar
salıncakları olmayan parklar
ne kadar mutluluk verebilirdi insana
pul pul döktüm derimden,
hüznü ve
duvarları kasvetli yolları
bir gece de onları çaldılar
bir tren garında
algın algınken
pencereden pencereye
bir masal esti ansızın
bir şarkı çaldı kasette
sesleri çaldılar
renkleri de
bi gece
beyaz perdeleri izledim
beyazdı zannımca
uzandım,
ölmek üzere
yanımdaydı yarı hayal,
ben toza dönmekteyken
usulca dokundurdu dudaklarını
hissettim
onu hep hissederdim
geceyi üzerine giymiş saçlarından
uzun ellerinden,
ondan yine ona doğru
ölmek üzereydim
ölmek üzere-
2.54
26.11.19
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder