soluk bi kahve gözlerin
yalnız ve biraz halsiz bedeninle
öylece yatarken sen
ben farkında olmadan beklemişim seni
günlerce
geceleri başucunda oturup
kitaplar okumuşum sana
halbuki ölüm döşeğindeydim ben
yorgun argın çıkagelmişim
saniyelik milyar tane düşünce içinden
o siyah perdelerin ardından
bir senmişsin parlayan
farkında olmadan ikimiz de
biraz efsunlu,
biraz esrarlı yollardan geçmişiz de gelmişiz
ilkbahar çiçeklerini açtığında bile üşüyen bedenlerimizle
yalnızdık
kim bilir
belki artık üşümezsin
yıldızlarla dolu
gri, soğuk ve karanlık bir gecede
çıplak ayaklarla dans ediyor olsak bile
02.42
10.05.19
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder